O wróżce co spełnia życzenia - teatrzyk dla dzieci

Teatrzyk ten wymyśliłam kilka lat temu i przedstawiłam dzieciom przy okazji Andrzejek. Był on początkiem zabaw w teatr, które z wielką satysfakcją oglądałam. Wystarczy kilka kukiełek i drobne rekwizyty, plansza wykonana wspólnie z dziećmi. Teatrzyk można też zorganizować w domu. Zachęcam...........

  O wróżce, co spełnia życzenia

Scena przedstawia polankę, w oddali las. Z boku stoi domek wróżki.

W przedstawieniu biorą udział: Wróżka,  krasnal, mrówki, zajączek i miś.

(Krasnal spaceruje po lesie, podchodzi do kolorowego domu).

Krasnal: Jaki piękny domek tu na środku stoi!

               Ma daszek, kilka pokoi.

               Kto w nim mieszka? – zajrzę do okienka.

(W oknie pojawia się wróżka).

Wróżka: Jak śmiesz do mnie tu zaglądać!

Krasnal: Jestem mały krasnoludek.

Wróżka: A ja wróżka, co spełnia życzenia.

Krasnal: Dobra wróżko! Chodzę ciągle po lesie, tu i tam,

               jak ja zimę przetrwam, nie wiem sam.

               Może byś wyczarowała mały domek dla krasnala?

(Opuszcza się ściana z oknem i widoczny jest pokój wróżki. Na środku stół z kolorowymi kulami).

Wróżka: Wejdź do środka, wybierz kulę,

                spełnię twe marzenie.

                Jakiego koloru marzenie chcesz?

                Dotknij kulę i bierz!

Krasnal: Chcę kulę zieloną……

Wróżka: Zamknij oczy, klaśnij w ręce, wykonaj zadania.

               Zanim minie dzień – twe marzenie spełni się!

(Krasnal chodzi po lesie, z oddali słyszy głosy, zbliża się do nich)

Mrówki: Jak nam ciężko, sił nie starcza!

                Usiądźmy siostry na chwilę.

                Gdy odpoczniemy troszeczkę,

                może ktoś przeniesie nam deski przez rzeczkę?

Krasnal: Słyszę was mrówki „pracowitki”,

               chętnie wam pomogę.

               Wezmę deski na plecy i w drogę.

                Dokąd zanieść mam deseczki?

Mrówki:  Tam za rzeczkę!

Krasnal:   Żadnej pracy się nie boję. 

              Jedna deska, druga, trzecia!

               Żeby mrówkom łatwiej było, 

               wszystkie deski poznosiłem!

               Teraz chwilkę odpocznę pod drzewem, 

               przy ptasim śpiewie.

( Z oddali dochodzą dziwne odgłosy)

               Co to za hałasy? Słychać je nad rzeką,

               tam gdzie deski znosiłem za mrówki.

               Pójdę i sprawdzę.

(Podchodzi do zajączka, który z desek coś buduje)

              Witam cię zajączku, co tak ciężko pracujesz?

Zając:    A widzisz krasnalu, ja dom buduję!

              Lecz niełatwa to jest praca.

              Gwóźdź się krzywi, deska  przewraca.

              Nie jestem budowniczym, tylko zającem.

Krasnal: Zaraz wezmę się do pracy, 

              sił mam jeszcze dużo.

              Piłka, deska, gwoździk, młotek

              i to samo znów z powrotem.

              Patrz zajączku, domek stoi, 

              a ja dalej ruszam w drogę.

              Jeszcze komuś pomóc mogę.

(Głośno krzyczy)

              Może ktoś jest w potrzebie!!!

              Chętnie mogę pomóc!

Miś:  Spadłeś mi krasnalu z nieba! 

              Ciepłej kołdry potrzebuję na zimę.     

               Szyję ją już tydzień, 

               ale ze mnie krawiec mało doskonały.

Krasnal: Już do pracy przystępuję! 

               Igła, nitka, dziurka  mała,

               tu ozdóbka, tam falbanka

               i już misiu jest gotowa kołdra cała.

Miś:  Dziękuję ci krasnalu, 

               mogę teraz spokojnie zasnąć.

               Do zobaczenia do wiosny!

Krasnal: A i ja już jestem zmęczony, 

               wejdę w szczelinę w sośnie i pośpię.

( Krasnal po pewnym czasie się budzi)

                Dość długo spałem po tak ciężkiej pracy.

                Ale cóż tak ciepło w tej szczelinie? 

                Czy ja śnię?

                Kołderką jestem przykryty, mam okienko.

                To pokoik!

                Telewizor w kącie stoi? 

                Jestem w domku, nie w szczelinie!

                 Nie do wiary, czy się mylę? 

                 Zaraz włożę okulary.   

                 Tak, to domek!

                 Racja! – wróżka co spełnia życzenia!   

                 Szybko do niej pobiegnę. 

                 Wróżko, wróżko! Czyj to domek,

                 w którym się obudziłem dzisiaj rano?

Wróżka:    Twój krasnalu. Sam przyniosłeś deski,     

                 sam go zbudowałeś,

                 kołdrę sam uszyłeś, bardzo się napracowałeś.

Krasnal: A więc nie pracowałem dla mrówek,

                dla zająca, dla misia?

Wróżka: Zaproś ich do siebie na ciasteczka

                 jeszcze dzisiaj.

Krasnal: Ciebie też zapraszam moja czarodziejko.

Wróżka: A więc do widzenia, 

                teraz idę spełnić dzieciaków marzenia.